Voor we aan dit laatste traject
zijn begonnen, hebben we even rond gekeken in het Mc Donalds museumpje,
gevestigd in het allereerste Mc Donalds hamburgerrestaurant in San Bernardino.
Daarna voert de route eigenlijk
almaar rechtdoor naar het Westen, dwars door al lang aan elkaar gegroeide
plaatsjes. In Rialto passeren we het tweede WigWam-motel, van dezelfde keten
als dat in Holbrook
Bij elkaar is de route verder een eindeloos
lint van een met bomen en palmen omzoomde weg, gestoffeerd met bedrijfjes,
garages, winkelstrips en restaurants van allerlei ketens. En steeds maar weer om
de paar honderd meter een dwarsstraat met stoplichten. Een enkele keer worden
de winkels afgewisseld met wat rijtjes woningen.. Het ziet er allemaal
welvarend en onderhouden uit met grasperken en bloemenstroken.
Een aantal plaatsjes doet duidelijk zijn best het route66-gevoel nieuw leven in e blazen, want we zien opvallend veel schilden en aanduidingen. Al voert de weg wel over de historische route, van de oude benzinestationnetjes, motels en winkeltjes, zoals we die eerder zagen, is hier nauwelijks iets terug te vinden. Slechts hier en daar zijn nog wat oudere gebouwen. Zo passeren we de oudste nog in bedrijf zijnde Mc Donalds, het laatste bedrijf van een keten met een grote sinasappel voor de deur en een restaurant met een Hollandse molen, ooit gesticht door een mijnheer met de wel heel Hollandse naam Van de Kamp.
We kruipen door Pasadena, volgen de Pasadena highway, komen langs Beverley Hills en sukkelen tenslotte zo’n 15 kilometer Santa Monica boulevard af.
Een aantal plaatsjes doet duidelijk zijn best het route66-gevoel nieuw leven in e blazen, want we zien opvallend veel schilden en aanduidingen. Al voert de weg wel over de historische route, van de oude benzinestationnetjes, motels en winkeltjes, zoals we die eerder zagen, is hier nauwelijks iets terug te vinden. Slechts hier en daar zijn nog wat oudere gebouwen. Zo passeren we de oudste nog in bedrijf zijnde Mc Donalds, het laatste bedrijf van een keten met een grote sinasappel voor de deur en een restaurant met een Hollandse molen, ooit gesticht door een mijnheer met de wel heel Hollandse naam Van de Kamp.
We kruipen door Pasadena, volgen de Pasadena highway, komen langs Beverley Hills en sukkelen tenslotte zo’n 15 kilometer Santa Monica boulevard af.
En daar is dan de pier en het
eindpunt van Route66. Officieel hebben we er nu ruim 2400 mijl over de ‘Motherroad’
opzitten; in de praktijk was het door de ommetjes en de ‘toerit’ naar Chicago
nog wat meer.
Trots en voldaan; we hebben de hele route66 gereden. |
Daarna rijden we verder, wat mijlen
noordelijker, om in Malibu een plaatsje te vinden op Malibu Beach RV Park. Malibu:
voor de rich and famous. Dat is terug te vinden in het campingtarief. Zelden
betaalden we zoveel voor een camping maar we hebben dan ook het uitzicht van de
rich and famous: hoog op de berg,
vooraan, met zicht op de Stille Oceaan.
De komende dagen rijden we langs
highway 1, langs de oceaan, naar San Francisco.